donderdag 1 november 2012

Mens en lijden: Allerheiligen

Vandaag is het 1 november, Allerheiligen, de dag dat je je geliefden die er niet meer zijn eens extra herdenkt. Dit is een gedichtje dat voor ik denk een groot deel van onze maatschappij deze dag beschrijft.
Ik ga op 1 november niet naar het kerkhof omdat ik het een commerciële dag begin te vinden. Je moet meer dan op deze ene dag aan hen denken.
Maar elke mens rouwt op zijn eigen manier. De ene praat er graag over, de andere zegt liever niets, je gaat naar het graf om herrinneringen op te halen, anderen hebben eigenlijk schrik om naar het kerkhof te gaan... Je hoeft je niet te schamen over hoe je rouwt, het is een individuele zaak.

 
 
Stil 1 November


de grauwheid is bewijs
de tijd van krans en rouw
hoogdag voor afwezigen
die het heden voor eeuwigheid ruilden

 
er zullen tranen vloeien
geweeklaag ten hemel stijgen
gedachten zwart gekleed
 
 
1 November zal stroef beginnen
gedachten drummen samen
het had zo anders kunnen zijn
elk kruis minder, maakt geluk
 

 het zou een dag van vreugde zijn
het droeve veld baad in bloemen
kleurig als nooit te voren
een tapijt, ik denk aan jou
 
stil geroezemoes beheert de dag
het harde grind klinkt klaaglijk
koude doet krimpen
men gaat naar huis, ten slotte
ela

 
 
 
 
 
 
 
 
Ik denk aan jullie! <3
 

1 opmerking:

  1. Mooi gedicht, Annelies! Een gedicht om bij stil te staan.
    Toen ik dit gedicht las, dacht ik aan onze oma. Ik mis haar nog steeds elke dag. Ik ben dit jaar niet op Allerheiligen naar het kerkhof geweest, er loopt me te veel volk rond dan. Ik vind het kerkhof dan wel mooi door al die fleurige bloemen. Ik bezoek oma en opa's graf liever een weekje ervoor.. dan is alles rustig en zie je toch hier en daar mooie bloemen op de grafzerken.
    Ik vind het niet nodig om een graf te bezoeken, zolang ik maar aan de overledenen denk.

    BeantwoordenVerwijderen