Mens en maatschappij: Citaat Paul Verhaeghe (1)

 

“Dit is het tweede punt van mijn probleemanalyse, het neoliberalisme als ramp op

maatschappelijk vlak. Dit is wetenschappelijk zeer overtuigend aangetoond. Op
dertig jaar tijd zijn de inkomensverschillen in bijvoorbeeld Groot-Brittannië
spectaculair gestegen, zo spectaculair dat de middenklasse ginder aan het
verdwijnen is. Sociologisch onderzoek van Wilkinson en Pickett toont aan dat er een
perfecte correlatie bestaat tussen de omvang van inkomensverschillen enerzijds en
zo ongeveer alle belangrijke gezondheidsparameters anderzijds. Kort samengevat:
hoe groter de inkomensverschillen in een regio, des te meer mentale stoornissen,
tienerzwangerschappen, kindersterfte, agressie, criminaliteit, drugsgebruik en pillen;
des te lager de gemiddelde levensverwachting, lichamelijke gezondheid,
onderwijsresultaten, sociale mobiliteit en ruimer, de gevoelens van veiligheid en
geluk.”

Mijn mening:

Ik denk dat dit ook zo is in België. Er komt een steeds grotere kloof tussen de ‘armen en de rijken’. En heb je te maken met een van die elementen die Paul Verhaeghe opnoemt, dan krijg je al snel een stempel op je gedrukt als ‘marginaal of arm’. Het is moeilijk om als ‘arm’ persoon van dat imago af te komen. Maar ook de staat verhelpt dit niet. Om als klein voorbeeldje te nemen; de zonnepanelen. Dit kost veel geld, dus enkel de ‘rijken’ kunnen zich dit veroorloven. Hiervoor krijgen ze nog eens subsidies van de overheid én betalen ze minder op hun factuur. Maar het is de ‘arme’ die dat verschil moet bijbetalen omdat zij geen zonnepanelen kunnen betalen. Dus de ‘rijken’ worden beloond omdat ze geld hebben. Zo zie ik het toch.