Op de WEBSITE vind je een filmpje over hoe mensen omgaan met
het verlies van hun kindje.
Ik vond het een heel aangrijpend filmpje, ik was er even
stil van. Het verlies van je pasgeboren baby, gewekt uit liefde en onschuld… je
krijgt te horen dat het niet verder kan leven. Ik denk dat dat iets is dat
gewoon je hele wereld in een doet vallen. Alles waar je zo naar uit keek, is
weg. Het mooiste op de wereld wordt je afgenomen, en daar niemand iets aan doen…
Ik vind het erg goed dat er mensen zijn zoals Ine, uit het
filmpje. Ze is een pastoraal medewerkster op de dienst neonatologie, en
begeleid mensen bij het verlies van hun kindje. Ze overlegt met de ouders hoe
zij hun afscheid willen, en wat voor hen het waardevolste is. Het is een moment
waarin je moet gedragen en geholpen worden door anderen. Mensen zoals Ine, maar
ook door God of iets/iemand anders.
Deze ouders zijn erg sterk, en vochten voor de gelijkheid
van hun zoon. Hun zoon moest gedoopt worden. Zijn grote zus is gedoopt, de
jongen moest ook gedoopt worden voor hij kon gaan. Dit vind ik erg mooi! Ze geven
ook de betekenis dat broer en zus, zo toch verbonden met elkaar kunnen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten